ZIJN EIGEN KOERS (2)   Onze schipper wil vooruit. Hij is positief en als iets niet meteen lukt houdt hij vol. In de tuin wordt er soms uren gesleept en geknoopt met stukken touw en visnetten. En als je hoort 'hoera gelukt' weet je dat de schipper zijn taak volbracht heeft. De tweede stuurman aanbidt zijn schipper. Hij kruipt hem letterlijk overal achterna omdat zeebenen nog gekweekt moeten worden. Hij wil ook vooruit. Net zo groot en slim worden als zijn grote broer. Speelgoed? Er is geen tijd om te spelen. Er moet gewerkt worden. Er worden geen visnetten binnengehaald, maar lampen, lades van kasten, de loodzware deurstopper en antieke kopjes van oma uit het theekastje. Ook 's nachts als de schipper en iedereen slaapt slooft hij zich (nog steeds) uit en treffen we hem lachend of huilend in de meest onmogelijke posities in zijn kooi aan. Als trotse bezitter van al vier tanden eet hij al het proviand voor onze ogen op. Zelfs de schipper laat zijn lievelingsmaaltje van zijn bord eten door deze stuurman met een missie. Een missie die nog lang niet volbracht is. Gelukkig maar, want van twee schippers aan boord komt alleen maar gedoe.

#caroline over haar twee kinderen en het gezinsleven waarin de visserij een levensstijl is. Lees hier het verhaal voorafgaande